Mijn stelling is dat mensen met een buitenlandse achtergrond een grotere kans krijgen op een baan als organisaties bewust beleid voeren om de diversiteit op de werkvloer te vergroten.
Sterke marktcompetitie is de realiteit
Als sollicitant met een buitenlandse achtergrond heb je in een sollicitatieprocedure altijd een grotere achterstand om in te halen. Het is net een wedstrijd. Het verschil zit hem in de verdeling van de punten. Als buitenlander sta je met 3-0 achter en Dutch Guys met 2-0 of misschien met 1-0 ten opzichte van de winnaar.
Dat hebben wij vooral aan onszelf te danken, want wij doen met zijn allen lekker mee aan het handhaven van deze competitie. Zo werk het in de huidige kapitalistische maatschappij: beter, sneller, groter etc. De concurrentie is keihard. En niet alleen voor sollicitanten, maar ook voor bedrijven.
Voor sollicitanten betekent dit dat je veel meer in huis moeten hebben dan alleen goede skills en ervaring om op te vallen. Organisaties willen de garantie dat de ‘match’ juist is: een goed functionerende persoon die bij de cultuur van de ‘club’ past en bij wijze van spreken morgen al zelfstandig aan de slag kan. Geen gedoe, met zo min mogelijk risico als het niet lukt.
Een probleem dat niet direct zichtbaar is, heeft vaak geen prioriteit. In de complexe wereld van vandaag moeten ondernemers veel ballen tegelijk in de lucht houden om succesvol te zijn. Ik begrijp dat wel. Maar wat betekent dit op strategisch niveau in de multiculturele samenleving van vandaag?
The big picture
In de sportwereld zijn er winnaars en verliezers. Een buitenlander die geen eerlijke kans krijgt bij een sollicitatiegesprek is per definitie een verliezer. Zijn bedrijven die Nederlandse kandidaten aannemen dan winnaars? Dat is de vraag.
Om de harde competitie in de markt voor te zijn, moet je als bedrijf jezelf steeds vernieuwen en innoveren. Het begint met nieuwe inzichten en experimenten. Dit is lastig te doen als jouw medewerkers steeds op dezelfde manier denken. Het kost dan veel moeite om anders te gaan kijken en mogelijkheden te zien.
Met diversiteit op de werkvloer (verschillende nationaliteiten) is het eenvoudiger om kritisch te blijven kijken naar de dagelijkse gang van zaken en jezelf niet te verliezen in routine. Mensen uit andere culturen kijken per definitie anders. Als je dat als bedrijf weet te benutten, is vernieuwing eenvoudiger.
Het werken met andere culturen vraagt meer van het leiderschap, omdat je moet leren met verschillen om te gaan. Bovendien kost het in het begin meer tijd. Om elkaar te begrijpen moet je met elkaar in gesprek. Ruimte geven om vragen te stellen en in gesprek gaan, kost geduld. Er is geen garantie dat het gelijk lukt, maar als je het onder de knie hebt, ben je je concurrentie een stap voor.
De strategie om de beste Nederlandse kandidaten te kiezen, omdat zij beter bij een bedrijfscultuur passen, kan niet de beste strategie zijn. Het kan wel een gemiste kans zijn voor organisatieontwikkeling. Misschien ben je een winnaar op de korte termijn, maar op de lange termijn zeker niet. De makkelijkste en snelste weg is niet altijd de juiste weg. Wij leven in een multiculturele samenleving. Maak gebruik hiervan of doe tenminste een onderzoek naar de voordelen hiervan.
Mijn advies voor ‘buitenlandse talenten’
Er zijn andere wegen die naar Rome leiden. Geloof in jezelf en zoek persoonlijke contacten. Het netwerken en de juiste mensen ontmoeten blijft toch de sleutel tot succes.
Zoals in een wedstrijd moet je soms accepteren, dat één keer aanvallen nog geen overwinning geeft.Je zult dit keer op keer moeten doen, totdat het succes oftewel het doel is bereikt.
Afgelopen weekend was ik naar de WK 3×3 basketbal FINALES geweest op het Museumplein te Amsterdam. Tijdens de wedstrijd Polen tegen Servië, voor de derde plaats, kon niemand rustig op zijn stoel zitten: zo spannend was het! Toen ik een dag later zag wat wij gefilmd hadden, wist ik het gelijk. Dit filmpje met een kans in actie hoorde bij deze blog. Uiteindelijk heeft Polen, na meerdere aanvallen, de bronzen medaille gewonnen.
Toen ik na de wedstrijd naar buiten liep, stond er een rij van Nederlanders en mensen uit andere landen te wachten. Ze wilden graag met de Poolse spelers op de foto. Het was een ware multiculturele samensmelting!